Issız diyarların sessizliği, ruhun derinliklerine sızar, sessizce ve yavaşça, beni başka bir dünyanın kapısına taşır. O kapı, sıradan insanların gözünden kaçan, sessizliğin ve yalnızlığın büyülü geçididir. "Issız yerlerde kendin için bir evren ol" derler ve şimdi, bu sessizlikte, kendim için bir evren yaratmanın zamanı geldi.
Issız bir dünyada, yalnızlıkla baş başa... Aklımdaki düşünceler, bu sessizliği bozan tek şey.
Bu sessiz coğrafyada, düşüncelerimiz arasında kaybolurken kendi dünyamızda yeni evrenler yaratırız. İşte burada, düşüncelerin dalgaları, her biri kendi yıldızları ve galaksileri olan bir düşünce okyanusunda özgürce akar. Her yeni düşünce, yeni bir yıldız doğurur ve yeni bir evrenin kapısını aralar. İç dünyamızın karmaşık sokaklarında dolaşırken kendi evrenimizin güzellikleri ve gizemleriyle karşılaşırız.
Her birimizin içinde gizemli bir dünya yatıyor; düşüncelerimiz ve duygularımız, bir deniz fenerinin sakin ışığı gibi aydınlatan şeyler. Bu içsel evren, bazen huzur içinde parlar, bazen de fırtınalar koparken göğün ateşi gibi coşar. İşte bu içsel dünya, kendimizi anlama yolculuğumuzun başlangıcıdır.
Sessiz diyarların gizemini çözmek, kendini keşfetmenin heyecan verici bir yolculuğudur. Her sessizlik anı, her yalnızlık anı, iç dünyamızın yeni bir köşesini keşfetme fırsatı sunar. Bu sessizlikte, kendi evrenimizi kurma ve ona hayat verme özgürlüğüne sahibiz. Issızlık, sessizlik ve iç dünyanın derinlikleri, kendi evrenimi inşa etme yolculuğumun taşıdığı en değerli mücevherlerdir. Ve bu evrenin anahtarı sessizlik ve yalnızlıkla açılır. Bazen çevredeki bütün sesleri susturup mikrofonu almak gerekir.
Yalnızlık ve sessizlik, kendi evrenimizi yaratmanın temel taşlarıdır. Bu sessiz dünyada, kendi hikayemi yazabilirim. Kendi renklerimi ve melodilerimi keşfedebilirim. Işıkla dolu bu ıssız dünyada, ruhumun derinliklerine inebilirim. Ve belki de en güzel evren, içimde yatanın yansımasıdır. Ben aradığım bu evreni sessizlikte, yalnızlıkta bulabilirim.