Toplumun ayarları bozuldu!

Her yer şiddet, her yer öfke. Öyle bir hale geldik ki gölgemizle kavga eder olduk 'önümde arkamda ne dolanıyorsun' misali. Asker uğurlamasında, gürültü tartışmasında, trafikte yol kavgasında, düğün ortasında, ‘bana niye yan gözle baktın' kavgasında silahlar konuşur oldu. Liste uzar gider de sokak cinayetlerine hiç girmeyelim. Tavuk boğazlar gibi desek onun bile bir adabı, usulü vardır. İşin daha vahimi, ortaokul öğrencileri de şiddete başvurur olmuş. Bu güzelim toplum hangi ara bu hale geldi? İnsanlar birbirine selam vermeyi unuttu. Bakışlar bile ayarsız olmuş. Toplumun fabrika ayarları bozulmuş, geriye döner mi? Ihh, zira ortada ne fabrika kalmış ne ayar!

***

Toplum nefret, öfke, kin dolmuş dahası tümden psikopata bağlamış. Güven, sevgi, maneviyat, güler yüz hak getire. Millet birbirine selam vermeye, hal hatır sormaya korkar olmuş neden, yüzler bir karış, ifadeler öfkeli. 'Nasılsın' desen 'sana ne bak işine' diyecek gibi. Sosyal ilişkiler yavaştan değil, hızla tarihe karışmış. Nerede o 1980'li 90'lı yılların ahesteliği.

***

Sahiden nasıl bu hale geldik ekonomik koşullar mı, toplumu bu hale getirdi yoksa teknoloji mi? Faturayı nereye kime keselim. Hani derler ya, 'sağlık varlıkla mümkün olur' diye. Doğru mu ne? Toplum olarak hepimizin psikoloğa ihtiyacı var. Hangi ara bu hale gelindi, bu kadar karamsar ve burnumuzdan solur olduk. Ayarlarımız bozuldu da ayarımız kaçtı.

***

Şimdi ben de 'ah nerede o eski günler' diye başlasam yeridir. Güzel yıllardı, eğitim ve mesleğe başlayıp 18 yılımı geçirdiğim memleketim İzmir'de bıraktığım o güzel anılar. En son çalıştığım Yeni Asır Gazetesi'nin binası Cumhuriyet Meydanı’ndaydı. Akşam olur gazeteden çıkılır, Kordon'da tur atılır sokakta tanı tanıma hasbi hal edilir, ya Pasaport'taki kafeye ya da Sevinç Pastanesi’ne gidilir, üç beş kişi olur yedi sekiz kişi. Çevre masalardakilerle de sohbet, kakara kikiri. Ama maalesef, herkes kendince geride kalan seneleri sayıklar olmuş artık.

***

Yemin olsun kendimden gidesim var. Değerlerimize değer kalmamış, hayaller de iflas etmiş. Sesler cılız çıkar olmuş. Acaba diyorum her son, yeni bir başlangıç olur mu? Ne dersiniz? Size gönlünüzce bir hafta sonu diliyorum. Sevgiyle kalın.