Yeni medya henüz hayatımıza bu kadar girmemişken gazete alıp okumak herkes için bir kültürdü. Herkes farklı gazeteleri okur, kimileri ise birçok gazeteyi beraber alır gündemi öylelikle takip ederlerdi.

Bizim de aldığımız bir gazete vardı. Annem basılı gazete okuma konusunda geleneksel bir yapıya sahipti. Hatta gazeteyi o kadar özenle okurdu ki, o gazetenin sayfaları hiç kabarmazdı. Bizim basılı yayını bırakma serüvenimiz Milo ile gerçekleşti.

Annem her sabah gazetesini alır, Milo da o gazeteyi eve taşımaya bayılırdı. Hangi gazete olduğunu nereden tanırdı bilemiyorum ama ya kokusundan ya da üzerindeki görselden dolayı Milo, annemin hangi gazeteyi okuduğunu bilirdi.

Günlerden bir gün Milo ile tertemiz bir bahar havasında yürüyüş yaparken mahallemizden bir adam, başına geleceklerden habersiz, sakince evine doğru yürüyordu. Milo, birden adama doğru koşmaya başladı. Milo mahalle sakinlerini benden daha iyi tanırdı, ben de adamı tanıdığını düşünerek Milo’nun koşuşunu garipsemedim. Ama Milo adamı değil, gazeteyi tanıyordu…

Elinde gazete ile sallanarak yürüyen adam, bir anda ne olduğunu anlamadı. Ben de anlamadım. Milo, adamın gazetesini almak için zıplarken ne olduğunu anladım. Adam, annemin okuduğu gazeteyi okuyordu. Milo ise annemin gazetesini, eve götürmek için heyecanlanmıştı.

Ne olduğunu anlar anlamaz, adamdan özür diledim ve Milo’ya o gazetenin annem için olmadığını anlatarak yanıma gelmesini söyledim. Adam da bu olayı güler yüzlü bir şekilde karşılayarak, ‘Okusun, gündemi takip etsin’ şakasıyla duruma karşılık verdi.

Oradan ayrıldık fakat annemin gazetesinin Milo için böyle bir göreve dönüşmesi, bizim için biraz tehlikeli bir durum oluşturdu. Herkes karşılaştığımız adam gibi güler yüzle karşılamazdı bu olayı. Etrafımızda hayvansever adı altında sadece kendi beslediği hayvanı seven birçok kişi vardı. Milo’yu bu durumda bırakmamak adına, önce onunla konuştum sonra da olayı anneme anlattım. Annem, bir daha gazete almama kararı aldı, Milo da bir süre sonra annemin gazetesini unuttu ya da unutmuş gibi yaptı. Bizim haberleri yeni medya üzerinden takip etme serüvenimiz bu şekilde başlamış oldu.

Milo’nun gazeteyi o kadar sahiplenmesi ve anlayışsız biri ile denk gelmemiz durumunda, biricik oğlumu canı ile bile tehdit edecek birçok insan tanıdım ne yazık ki… Aldığımız ufacık bir önlem bizi bu durumdan uzaklaştırdı.

Yaşadığımız ufak bir olay olsa da biz, zarar görmemek adına köklü bir değişiklik yaptık. Her ne kadar yeni medya içinde yer alsak da, annem basılı gazete okumayı çok severdi ama Milo zarar görmesin diye bu keyfini hemen bir kenara bıraktı. Hayatta bazı şeyler de böyledir. Küçük olayların getireceği büyük sorunları öngörüp önlem almak, bizi eksiltmez. Aksine güçlendirir.

Sizler de bu hikayeyi alıp hayatınızdaki durumlar ile birleştirebilirsiniz. Bazen en masum görünen alışkanlıklar bile beklenmedik sonuçlara sebep olabilir. Küçük bir değişiklik sadece güçlü olmamızı sağlamakla kalmaz, sevdiklerimizi de korur.