Çocukluğumdaki 23 Nisan’ları hatırlamaya çalıştım ama o kadar geride kalmış ki sadece bayrımda üstümüze yağan yağmuru hatırlayabildim...
Nisan yağmurları meşhurdur.
En hazırlıksız zamanlarımızda yakalar bizi ve iç çamaşırlarımıza kadar ıslatır.
Berekettir, rızkını tarımdan çıkaranların yağması için dua ettiği rahmettir.
Bayram çocuklarının üstüne de ürünlerin üstüne de yağan berekettir aslında nisan yağmuru.
Ülkenin yağışa da ülkesini bayrağını toprağını seven çocuklara şiddetle ihtiyacı var.
Sınav maratonundan amansız yarışlardan ve bunaltan baskılardan bunalan çocuklar için bir anlamda kurtuluştur bayram günleri.
Bu gün çocuk olmak varmış aslında.
Biz anlamadık nasıl büyüdük, yetiştik ve bu günlere geldik.
Zaman aktı geçti tıpkı nisan yağmurları gibi.
Biz birilerinin üstüne yağıp faydalı olabildik mi bilemem ama hayatta zamanla ve yağmur sularıyla birlikte aktı geçti.
Bu gün bayram.
Ülkeyi idare edenler makamlarını bir günlüğüne çocuklara bırakıyor.
Bu beni hep düşündürmüştür...
Bu ülkeyi çocuklar idare etseydi ne olurdu acaba?
Kesinlikle ideal bir ülke olurdu.
Çocuk sevgi doludur, ard niyetli değildir.
İçinden geldiği gibi davranır hep.
Zaman hep çocukların aleyhine gelişir.
Büyüdükçe saflık ve masumiyet yerini başka duygulara bırakır.
Keşke hep çocuk kalsak hiç hesap kitap yapmasaydık.
Dünya sevilesi bir yer olurdu o zaman.
Çocukça düşünen saf temiz bir dünya dileğiyle iyi bayramlar çocuklar...