Sabır, insan hayatının dikenli yollarında yürürken omuzlarımıza yüklenen en ağır yük. Bu ağır yük, yaşamın sınavlarına dayanabilmek, zorluklar karşısında dik durmak ve içsel dengeyi korumak için taşınır. Elbette bu sabır dediğimiz kavram eylemsizlik anlamına gelmez. Tam aksine, sabır büyük bir irfanın, güçlü bir azmin ve etkili bir eylemin kaynağıdır.
Birçoğumuz sabrı sadece beklemek ve acıları içimize atmak olarak algılarız. Ancak sabrın derinliklerine indiğimizde, eylemsizlikten çok daha fazlasını ifade ettiğini görürüz. Sabır, insanın zorluklarla başa çıkabilmesi için içsel bir güç kaynağıdır. Onunla, hayatın getirdiği iniş çıkışları karşılamak için gerekli olan iradeyi ve dayanma gücünü buluruz.
Sabrın özü, içsel bir denge ve huzurun korunmasında yatar. Hayatın fırtınaları sırasında bile zihinsel ve duygusal dengeyi sürdürmek, sabrın ta kendisidir. Bu, insanın sükunetini korurken eyleme geçmekte tereddüt etmediği anlamına gelir. Sabır, mücadele etmekten, sebat etmekten ve gerektiğinde cesurca adımlar atabilmekten ibarettir.
Sabır, büyük filozoflar ve düşünürler tarafından sıklıkla incelenen bir konu olmuştur. Düşünce dünyasının önde gelen isimlerinden biri olan İbn Sina, sabrın insanın iç dünyasındaki denge ve huzurunun teminatı olduğunu savunur. Sabır, insanın içsel potansiyelini açığa çıkarmasına yardımcı olan bir erdemdir. O, “Sabır şifanın ilk adımıdır” der.
Sadece bekleme sanatı değildir aynı zamanda irfanın en yüce ifadesidir. Sabrın gücüne sahip olanlar, hayatın her döneminde yollarında ilerler, aydınlık yarınlara adım atarlar. Sabır, insanı gerçek eyleme yönlendiren bir fener gibidir, yolunuzu aydınlatır, içsel gücünüzü serbest bırakır.
Sabır, zamanı dost bilir. Beklemek ve zamanın akışına güvenmek, olgunluğun bir işaretidir bazen. Eylemsizlik değil aksine, bilinçli bir çaba ve kararlılıkla birlikte hareket etmektir sabır.
